ساخت و هنجاریابی مقیاس درجه بندی تشخیص اختلال سلوک در دانش آموزان مقطع پنجم ابتدایی شهر تهران (فرم معلمان)

هدف از این مطالعه، تهیه­ی پرسش­نامه­ی رفتاری است که توانایی تشخیص اختلال سلوک را از سایر اختلالات کودکان داشته باشد. روش­کار: پژوهش حاضر از نوع کاربردی است و 515 نفر از دانش­آموزان مقطع پنجم ابتدایی در شهر تهران در سال تحصیلی 86-1385، با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای چند مرحله­ای انتخاب شدند. برای انجام این مطالعه ابتدا لیستی از ویژگی­های اختلال سلوک بر طبق منابع بالینی تهیه و در اختیار متخصصین این رشته قرار گرفت، سپس پرسش­نامه تنظیم شده به 10 نفر از معلمین مقطع پنجم ابتدایی داده شد و نظرات ایشان برای رفع ابهامات استفاده شد و   پرسش­نامه­ی نهایی تنظیم گردید. پایایی پرسش­نامه از طریق روش آلفای کرونباخ، تنصیف و آزمون-آزمون مجدد مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: پس از تحلیل عامل به روش مولفه­های اصلی و استفاده از چرخش واریماکس، 5 عامل پرخاشگری، بی­مسئولیتی، فریبکاری، خرابکاری و روابط     بین­فردی ضعیف استخراج شدند که 70/74 درصد کل واریانس را تبیین می­کنند. پایایی پرسش­نامه از طریق روش آلفای کرونباخ 975/0، از طریق روش تنصیف 858/0 و از طریق روش آزمون-آزمون مجدد 973/0 به دست آمد. همبستگی آزمون با پرسش­نامه­ی اختلال سلوک (فرم معلمان) 871/0 می­باشد. نقطه­ی برش این آزمون با در نظر گرفتن انحراف استاندارد، چارک، آزمون حساسیت و ویژگی و هم چنین صدک، نمره­ی 60 انتخاب گردید. نتیجه گیری: نسخه­ی نهایی پرسش­نامه­ی تشخیصی اختلالسلوک (فرم معلمان) با پایایی مناسب تهیه گردید.